Meestal ga je op reis vooral naar bijzondere plekken. Bijvoorbeeld omdat ze er geweldig uitzien, een bijzondere geschiedenis hebben of omdat er een fijne sfeer hangt. Ik kan er zelf af en toe ook enorm van genieten om plekken te bezoeken die juist doodnormaal zijn. Want ook dié plekken hebben een verhaal. Zo heb ik tijdens mijn bezoek aan Singapore in december 2017 een willekeurig metrostation op de kaart uitgezocht en ben ik daar naartoe gegaan. Ik belandde in Punggol, een keurig aangeharkte buitenwijk. Benieuwd? Lees snel verder!
Scroll snel naar...
Singapore in het kort
Singapore is een zeer dichtbevolkt stadsstaatje dat tot de meest ontwikkelde landen op Aarde behoort. Wat Singapore uniek maakt is dat het een succesvolle multiculturele, multireligieuze en meertalige samenleving is. Hoewel er een dominante cultureel Chinese meerderheid is, wonen er ook grote groepen islamitische Maleisiërs, hindoeïstische Indiërs en bovendien veel westerse expats. Singapore zoals we het nu kennen, werd in het begin van de 19e eeuw opgericht als een Britse handelspost en bleef tot 1959 onderdeel van het Britse rijk. Na de onafhankelijkheid sloot Singapore tussen 1962 en 1965 een kortstondig huwelijk met Maleisië. Maar omdat de Maleisiërs in het cultureel Chinese Singapore een bedreiging zagen voor de nationale identiteit, werd Singapore in 1965 noodgedwongen alsnog zelfstandig.
Het had niet beter kunnen aflopen voor Singapore. Door efficiënt (maar wel autocratisch, en dat is nog het steeds) regeringsbeleid en een zeer strategische ligging ontwikkelde het stadsstaatje zich in een moordend tempo. Door gunstige belastingvoorwaarden vestigden veel internationale bedrijven zich in Singapore. Ook nam de bevolking gigantisch toe. Waar in 1961 Singapore het thuis van zo’n 1,5 miljoen mensen was, waren dat er in 2020 maarliefst 6,2 miljoen!
De maakbare samenleving?
Door die snelle bevolkingsgroei en snelle economische ontwikkeling op zo’n klein oppervlak ontstonden er al snel uitdagingen. Want hoe orden je dat op een fatsoenlijke manier en zorg je dat het voor al die mensen leefbaar bleef op zo’n klein stukje land? Al deze nieuwe mensen hadden woonruimte nodig en omdat de inkomens in Singapore hoog waren (en zijn), nemen ze ook geen genoegen met golfplaten huisjes zoals op veel andere plekken in Zuidoost-Azië.
Ook om sociale redenen vond de regering het nodig om nieuwe woonwijken zorgvuldig te plannen. Doordat Singapore zo multicultureel is, was de gedachte dat er snel conflicten konden ontstaan als iedereen maar z’n gang mocht gaan. Daarom ontwikkelde de regering een huisvestingsbeleid waarin alle burgers, ongeacht hun achtergrond, gelijk zouden worden behandeld. Om dit te kunnen doen is het land onderverdeeld in 55 plangebieden, waarin de ruimtelijke ordening volledig wordt georganiseerd door de planologische dienst van de regering. Voor elk plangebied wordt elke 5 tot 10 jaar een herziening van het masterplan opgesteld. Deze plannen zijn zeer gedetailleerd: ze geven precies aan waar welke woningtypen er komen, hoeveel en welke soorten scholen en winkels er nodig zijn en zelfs hoeveel auto’s er mogelijk door de straten zullen rijden. Door strenge regels en het goede ov-systeem in Singapore zijn auto’s namelijk niet erg populair.
Hoe ziet zo’n strak geplande buitenwijk er dan precies uit? Dat wilde ik – als afgestudeerd planoloog – wel graag weten. Daarom besloot ik een random metrostation buiten het centrum aan te wijzen en daar naartoe te gaan. Dat werd Punggol. Punggol is een ontzettend doorsnee Singaporese buitenwijk. Dit gebied moest in 1996 uitgroeien tot een nieuwe buitenwijk om de steeds sneller groeiende bevolking te huisvesten. Door de Aziatische economische crisis van 1997 kwamen de ontwikkelingen in Punggol echter pas in 2003 op gang. Voor die tijd was Punggol een relatief dunbevolkt en arm gebied. Tegenwoordig is Punggol nog volop in ontwikkeling en heeft het bijna 150.000 inwoners.
Struinen door Punggol
Onze tour begint bij het MRT-station Punggol. Hier stappen we over op de (volautomatische) Punggol East LRT-lijn. Dit is een monorail die als een soort zwevende bus om de paar woonblokken stopt. Als je uit het LRT-treinraam bij het Oasis LRT-station kijkt, is al duidelijk te zien hoe de planningsfilosofie van Singapore werkelijkheid werd: de verhoogde monorailbaan en de weg eronder scheiden twee wijken met duidelijk verschillende appartementsgebouwen: de ene kant heeft grotere , luxere appartementen en aan de andere kant kleinere appartementen voor minder bedeelde Singaporezen. Beide typen zien er echter erg netjes en goed uit. We stappen uit bij het LRT-station Riviera, omdat we honger beginnen te krijgen.
We maken een korte omweg door de groenstroken langs de rand van Punggol, waar wat kleine bedrijvigheid gevestigd is. Nadat we de weg over zijn gestoken, komen we aan bij het winkelcentrum Punggol Plaza. Hier lunchen we op de centrale food court van Koufu, een element dat centraal staat in alle Singaporese buurten. Daarna lopen we door het gebied tussen twee rijen appartementenblokken, waar recreatiefaciliteiten zorgvuldig zijn gepland voor alle verschillende leeftijdsgroepen. Als we over een viaduct lopen dat Punggol Central kruist, de hoofdverkeersader, valt op hoe weinig auto’s er in de buurt zijn. Autobezit is heel streng gereguleerd in Singapore om te voorkomen dat het kleine landje in een permanente verkeerschaos belandt. We lopen er langs, langs grote open ruimtes die nog niet zijn opgevuld met nieuwe hoge woonblokken. Midden in het de wijk, tussen de LRT-stations Oasis en Kadaloor, valt onze aandacht op de enorme Horizon Primary School en andere centrale voorzieningen die doelbewust zijn neergezet in dit centrale deel van Punggol, zodat ze voor iedereen goed bereikbaar zijn binnen een paar minuten lopen.
Na een kleine twee uur in Punggol te zijn geweest besluiten we om naar Kadaloor LRT Station te lopen om de MRT terug naar het centrum te nemen. Op de weg terug realiseerde ik me hoe een op het oog zo normale plek als Punggol ergens toch best heel bijzonder is; de lokale cultuur en filosofie kun je als het ware terug zien in de manier waarop de Singaporese regering omgaat met het bouwen van woonwijken. Best interessant, als je daarin geïnteresseerd bent en wat tijd overhebt tijdens je bezoek aan Singapore!
Punggol bezoeken?
Zoals vrijwel alle plekken in Singapore bereik je je Punggol het makkelijkst met de metro. De donkerpaarse Northeast MRT Line brengt je vanuit het centrum in een dik half uur bij Punggol. Daar kun je overstappen op de monorail lijn die in twee cirkels door de hele wijk rijdt. Een metrokaartje kost je S$ 1,80 (ongeveer €1,10). In Punggol kun je het gemakkelijkst lopen, al zou je als je wat avontuurlijker bent aangelegd ook prima een fiets kunnen huren en met de fiets door de wijk fietsen.
Vind jij het ook leuk om af en toe een kijkje te nemen op doodnormale plekken wanneer je op reis bent? Weet je andere steden waar het de moeite waard is om eens random een metrostation uit te zoeken en daar rond te gaan kijken? Laat het weten in een reactie onder deze post!
